piątek, 5 lutego 2016

Coś innego.

   Witam Panie, witam Panów

W ten podniosły czas, po tym jak na moim blogu pojawił się nowy rozdział, po dość długiej nieobecności, pragnę zaprosić Was na jedno z moich najnowszych opowiadań. Tym razem znajduje się ono na witrynie Wattpad i jest jednym z dwóch, które tam prowadzę pod nickiem Danter Nicholson (możecie mnie pod tą nazwą znaleźć). Znajduje się tam również Kronika, ale odnosi o wiele mniejszy sukces niż tutejsza odmiana.
 Jako zachętę do czytania wstawiam opis oraz fragment rozdziału, a na samym końcu link :)

Opis:

Ona i oni. On i one. Oni. 
  Są różne warianty, ale jedno przeznaczenie.
  Miłość, która rozpoczęła się bardzo dawno.
  Miłość, która jest klątwą rzuconą na sobowtóry pierwotnych.
    
    "Wiek po wieku, 
    co lat kilkanaście
    narodzą się dzieci -
    to na nie ciężar Waszego występku padnie.
    Będą się kochać miłością wielką,
    lecz nie zaznają ukojenia prędko.
    Gdy Anioła Miłości sobowtór powstanie,
    w krok za nim i Pokoju wkrótce się stanie.
    A za nimi człowieka potomek też będzie,
    i cała trójca w tej klątwie po kraniec świata tkwić będzie"
    
    *Wszelkie niezgodności, które się pojawiają są celowym (zazwyczaj) zamierzeniem. 
Nie jestem historykiem i nie wiem co działo się w każdym kraju w każdym wieku.
    *Okładka, bohaterowie, opis i opowiadanie są moją własnością, 
więc proszę o ich nie kopiowanie bez mojej zgody.
 
                                                                Fragment rozdziału: 
 

"- Wyjdziesz za Mortiza Türm'a — oznajmił bezceremonialnie mój ojciec podczas jednego ze wspólnych obiadów. Mój organizm musiał przejść kilka faz, nim w końcu przyswoiłam sobie tenże niuans.
- Jak to, ojcze? - udało mi się wydusić — przecież jestem już dorosła!
- Przykro mi, ale nasze rodziny dawno temu zawarły umowę. Musisz go poślubić i koniec — odparł i choć ton miał surowy i stanowczy w jego oczach widziałam żal.
[..], pobiegłam do zagajnika za posiadłością. Tam opadłam na chłodną trawę i pozwoliłam łzą swobodnie spływać po moich licach.
- Aideelen — wkrótce usłyszałam Jego zatroskany głos — co się stało? Dlaczego płaczesz?
Klęknął przede mną i chwycił moje małe dłonie w swoje, które szczelnie je okrywały - jak rękawice. Nie czekając na pozwolenie i wbrew ogólnym zasadą, jakie panują wśród bogatych rodzin, rzuciłam się na niego niemal, nie sprawiając, że chłopak upadł na ziemię. Na szczęście był silny. Objął mnie opiekuńczo ramionami i cierpliwie oczekiwał, aż się uspokoję. Gdy wreszcie odzyskałam zdolność mowy, pomiędzy gorzkim szlochem a kasłaniem, opowiedziałam mu o planie mojego ojca. Słuchał wszystkiego z powagą, nie przerywając mi. Jego twarz nic nie wyrażała, a jedyną oznaką jakichkolwiek uczuć były ściągnięte ciemne brwi tworzące zmarszczkę na jego czole przypominającą odwróconą literę „u".[...]
- Proszę — załkałam — powiedz coś, cokolwiek.
Mężczyzna wciągnął, a następnie wypuścił ze świstem powietrze.
- Co mam powiedzieć — powiedział bez emocji — moja ukochana ma wyjść za innego mężczyznę."

A to jest bezpośrednie przekierowanie do opowiadania, wystarczy kliknąć TUTAJ.


1 komentarz:

  1. Oni.
    Nocni Łowcy.
    Myślą, że wiedzą wszystko.
    Myślą, że nic ich nie zaskoczy.
    Myślą, że nikt ich nie zauważa.
    Nie wiedzą jednak, że istnieje jedna dziewczyna.
    Jedna Przyziemna.
    Która wie więcej niż mógłbyś się spodziewać.
    Nie każdy Przyziemny jest ślepy.
    Ona ma "Wzrok".

    Zapraszam do czytania :)
    KLIK!

    OdpowiedzUsuń